Panel:
Po co nam ta współpraca?
Realizacja projektu w modelu zaproponowanym przez Bardzo Młodą Kulturę to dla jego twórców często bardzo duże wyzwanie. Każdy aspekt przygotowań i konkretyzacji działania oznacza bowiem otwarcie się na nowe relacje i współdziałanie: dzieci z dorosłymi, dzieci z dziećmi, organizatorów z partnerami, szkoły z instytucją kultury. W czasie rozmowy postaramy się ustalić, na czym to doświadczenie polega, czego się wystrzegać, a także co zyskujemy w zamian za wystawienie się na ryzyko wprowadzania zmian, korekt i pomysłów dzieci w czyn.
Warsztaty:
Maja Dobkowska Pudełko zwane wyobraźnią
Czy z dziećmi można projektować galerię sztuki? Jak sprawić, by obrazy mistrzów przemówiły do najmłodszych odbiorców? Co by było, gdyby van Gogh miał większy pokój, a Andy Warhol mniejszą słabość do zupy pomidorowej? Autorka, która od lat działa na styku edukacji i kultury, podzieli się z uczestnikami warsztatów pomysłami na zajęcia wprowadzające dzieci w świat sztuk wizualnych. Wyobraźnia, szukanie dziur w całym, gdybanie i radość z interpretowania jednej rzeczy na wiele różnych sposobów to tylko nieliczne z ulubionych narzędzi Mai Dobkowskiej.
Celem warsztatów jest zachęta do podjęcia inicjatywy, do interpretowania i ekspresji wspólnie z dziećmi. Autorka wykorzysta przykłady z własnej pracy, pokaże materiały z zajęć, zaproponuje kilka ćwiczeń do wykorzystania w indywidualnej praktyce i zaprosi uczestników warsztatów do wymiany pomysłów.
Jacek Gądecki Spotkanie grupy anonimowych ewaluatorów. Grupa samopomocy dla osób po negatywnych przejściach z ewaluacją, którym trudno uwierzyć w sensowność i skuteczność dobrego procesu oceny
W czasie warsztatów potrenujemy ewaluację. Odreagujemy wszystkie negatywne emocje związane z kwestionariuszami ankiet i koniecznością raportowania, by powtórnie przemyśleć sensowność ewaluacji traktowanej jako proces oceny, określić nasze w niej role, wskazać przyjemne i sensowne formy angażowania w nią nie tylko nas samych, ale i grup młodzieżowych i dziecięcych.
Weronika Idzikowska Nasz świat i nasza przyszłość w rękach dzieci. O roli dorosłych w rozwoju kluczowych kompetencji społecznych dzieci
Według danych UNICEF-u codziennie na świat przychodzi ok. 353 000 dzieci. Te spośród nich, które urodziły się w Polsce 15 listopada 2017 roku, osiągną pełnoletniość w 2035 roku. Uzyskają wtedy pełną zdolność do czynności prawnych, a zatem współdecydowania o kształcie, jaki przybierze rzeczywistość. Nikt z nas nie jest w stanie przepowiedzieć, jak w 2035 roku będzie wyglądał świat i czego w 2035 roku będziemy potrzebować. A jednak staramy się wpływać na dzieci – edukować je, wspierać w rozwoju, żeby miały się dobrze, kiedy dorosną. To paradoks edukacji: ma nas przenieść w przyszłość, której nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Czego więc powinniśmy uczyć dzieci? I po co? W czasie warsztatów zajmiemy się kluczowymi umiejętnościami społecznymi, które warto rozwijać i wzmacniać w dzieciach – w domu, w szkole, na podwórku. Zbadamy też nasze własne możliwości w tym obszarze.
Teresa Jankowska „Gdybyśmy byli jak gęsi…”, czyli porozmawiajmy o współpracy na rzecz dzieci i z dziećmi
Warsztaty mają być przestrzenią dyskusji pomiędzy uczestnikami o tym, w jaki sposób dzieci i dorośli mogą współpracować, odkrywać siebie nawzajem i inspirować. Porozmawiamy o tym, co jest ważne w takiej współpracy i czy w działaniach o charakterze partycypacyjnym możemy dostrzec nowe możliwości dla wszystkich uczestników procesu. A ponadto zadamy pytanie o wartość współpracy przedstawicieli/przedstawicielek dwóch obszarów: kultury i edukacji.
Piotr Knaś Regionalna koalicja na rzecz rozwoju edukacji kulturowej
Domy kultury, biblioteki, świetlice, centra aktywności lokalnej, szkoły – jest wiele miejsc, których misją jest integracja lokalna, aktywizacja społeczna i rozwój kompetencji kulturowych. Czy wśród osób i instytucji zajmujących się edukacją, animacją, organizacją wydarzeń kulturalnych istnieje potrzeba kooperacji, wymiany doświadczeń, integracji? Jeśli założymy, że odpowiedź jest twierdząca, należy zadać sobie pytanie, jak powinniśmy konkretnie realizować ten nakaz – przy znikomych budżetach na rozwój kompetencji i szkolenia, przy nawale prac projektowych, przy odległościach dzielących instytucje i samorządy nastawione na kooperację. Co możemy zrobić, żeby przyczynić się do zbudowania w regionie sieci wsparcia i rozwoju edukacji kulturowej. Kilkanaście instytucji już nad tym pracuje, jeśli ktoś chciałby dołączyć – to spotkanie jest właśnie dla niego.
Monika Nęcka Budowanie relacji z dziedzictwem lokalnym w pracy z dziećmi
Jesteśmy otoczeni rzeczami – wiele z nich nie ma dla nas znaczenia, lecz z niektórymi warto nawiązywać relacje, zastanawiać się nad ich miejscem w naszej przestrzeni osobistej i kulturowej. W trakcie spotkania skupimy się nad możliwościami pracy z materialnym i niematerialnym dziedzictwem oraz zastanowimy, jak pracować z dziećmi i młodzieżą w tym obszarze. Do opisu przedmiotów i przedstawienia naszych związków z rzeczywistością użyjemy teorii inteligencji wielorakiej.